Bir sınıflandırma bulamadığım için buraya yazıyorum.

Ben 1993 yılından beri arada bir değil, yoğun olarak bilgisayar kullanıcısıyım. Ama geliştirici falan değil, iyi bir kullanıcı olduğumu varsayıyorum.

Apple 7'den önce başladım, sonra Windows'a geçtim. Zaten Windows'a geçmek karışık ve zor bir işti benim için. Apple'da neyin nerede olduğunu biliyorduk ama Windows bazı yan ekleri ortak kullandığı için neyi nerede bulacağımı uzun süre aramak durumunda kaldım. Mantığını kavramaya çalışıyordum.

Eğlence değil, işim için bilgisayar kullandığım için olabildiğince sorunlardan uzak durmak istiyordum.

Dolayısıyla kendi içinde bile yeni sürümler çıktığında hemen üstüne atlamıyordum; ancak belli bir süre geçip yeni sürümün eksiği gediği giderildikten sonra kullanmaya başlıyordum.

Windows 95, 98'de öyle oldu. Diğer ara sürümleri saymazsak ben XP'de kaldım. Hâla makinenin birinde onu kullanıyorum.

Pardus'la 2007'de tanıştım. Tüm olumsuzluklarına karşın inatla devam ettim. Doğru, çok eksiği vardı. Ama desteklemek gerekiyordu, keşfetmek gerekiyordu.

O zamanlar Pardus tartışma listesinde sorularıma yanıtlar verilirdi (neden bilinmez şimdi gelmiyor listenin iletileri), yardım eden çok önemli bir kitle vardı, sağolsunlar.

2008.1 ve özellikle 2008.2 en çok beğendiğim ve uzun süre kullandığım sürüm oldu.

2009 benim makineye çok ağır/yavaş geldi, kullanamadım. Ancak 2011 çıktığında denedim, ki şu anda 2011.2 üzerinden yazıyorum, çok sorun çözülmüştü. (Bu arada bazı sorunlarım var bu sürümde de ama şimdi konumuz o değil.) 2011 çıkıncaya dek hep 2008.2'yi kullandım. Dahası kullanmaya devam da edebilirdim. Ancak güncelleme ve güvenlik desteğinin çekildiği açıklanınca başka seçenekler aramaya başladım.

Buna karşın uzun zaman kullandım 2008.2'yi. 2009 kurmak istemiyordum çünkü onda çok sorun yaşamıştım. O yüzden 2011 denemeye karar verdim. Ve şimdi bundan çok hoşnutum.

TÜBİTAK yönetiminin değişmesi, yeniden yapılanma vb, insanları kaygıya düşürüyor kuşkusuz. Dolayısıyla her kafadan bir ses çıkıyor.

Tartışma iyidir. Zaten üretimin olmadığı yerde eleştiri, tartışma da yoktur. Olumsuz görüşlerini belirtenler bile bence böyle bir projenin bitmemesinden yana; tersini yazsa bile...

Erkan Tekman'ın ve biçok geliştiricinin ayrılmak durumunda kalıp kendilerine başka yerlerde gelecek aramaları Pardus Topluluğu'nda büyük kaygı ve umutsuzluk yaraları açmış gördüğüm kadarıyla.

2011 sürümünün yeni bir sürüm projesi yürürlüğe girmeden bitirilmesi daha da karamsarlığa soktu kullanıcıları ve destek verenleri.

Kuşkusuz bekleyin diyenlere karşın, bir oldu-bittiye hazırlıklı olmak amacıyla çeşitli çözümler üretilmeye çalışılıyor...

Bunu da sağlıklı bir yaklaşım olarak görüyorum.

Pardus'un fazla gürültü koparmadan bitirilmek istenmesinin ardında ben başka kokular da alıyorum.

Ancak iyi niyetle, komplo teorileri üretmek istemediğimden bu düşüncelerimi kendime saklıyorum şimdilik.

Ama uzak-yakın tarihimize baktığımızda bilim, düşün adamımıza yönelik yaklaşımlar bilindiğinden yüzde yüz yurdumuzun ürünü olmasa bile (Microsoft'un Windows'u da yüzde yüz kendisinin değildir) bizim insanımızın, bizim insanımızın gereksinimlerine göre geliştirilen, sadece Türkçeleştirme değil, ki dili de çok çok önemlidir (dünyada da biçok denetim laboratuvarında yetkinliği onaylanan), denetimi bizde olabilecek bir ürünün, umarız motor, uçak fabrikaları, Devrim arabaları gibi bir sonu olmaz.

Küçük siyasetlerle büyük projeler üretilemez.

Dünyayı izleyip ülkemizle karşılaştırmalarda bulununca, neden bizde hep böyle oluyor sorusu acı bir biçimde içimizi dağlıyor.

Her ne pahasına olursa olsun bu tür projeler desteklenmeli, önündeki engeller açılmalı ve her şeyden önce geliştirilebilmesi için, daha iyi bir düzeye gelebilmesi için devlet tarafından da göz ardı edilmemelidir.

Biz genelde devletin her şeyi yapması gerektiğine inanan toplumsal bir yaklaşım içindeyiz.

Ancak bağımsız, özel girişimlerin bile devlet desteği olmadan hiçbir yere gelemediğini biz dışarıda yaşayanlar olarak gözlem ve deneyimlerimizle söyleyebiliriz.

Söylenecek çok şey var ama burada kessem iyi olacak.

Son söz; Pardus'tan vaz geçilmemeli...

Sevgi ve esenlikle,